crisis

Het is heet in Athene. Ik ben sowieso al niet zo'n fan van enorm heet weer, maar in een grote stad lijkt het extra erg. Nadat we een hele dag de stad hebben doorkruist, voel ik me dan ook alsof ik elk moment verschrompelt ter aarde kan storten. Als een soort rozijntje. Na de zoveelste sight met opgravingen, keramiek en vooral geen schaduw ga ik dan ook écht opzoek naar een plekje uit de zon. Terwijl we aan alle kanten bestormd worden door mensen die ons per se mee willen nemen naar het leukste terras, begint een olijke griek zijn terras aan te prijzen: hij beweert precies te weten wat ik nodig heb. Daarmee bedoelt hij een tafeltje recht voor de giga ventilator. Hij heeft gelijk. Terwijl ik me nestel op het terras, stoot Jorien me aan. “God, moet je die kerel zien lopen daar, zingend en dansend, die zit echt in zijn eigen wereld!”. Ze had gelijk, hij komt echter zingend en dansend onze kant op, en loopt het café achter ons in.

Twee minuten later staat hij echter naast ons. “Girls, welcome to the sunny Greece! How are you?” - terwijl we ons verbazen over de vriendelijkheid van deze random local, gaat hij ongestoord verder met zijn verhaal. Hij heeft wat wiet, en wil dit oproken naast de Acropolis. Of we toevallig zin hebben om mee te gaan. Toch wel wat onthutst stamelen we dat we nog maar even bij de ventilator blijven. De jongen wenst ons een fijne dag en danst al zingend richting de metro naar het Parthenon.

Die avond hebben we afgesproken met Aggelos, een jongen die ik in 2007 in Amsterdam heb ontmoet. Samen wandelen we wat door de stad en gaan hier en daar wat barretjes in. Het leuke aan op stap gaan met een echte local is dat je zoveel plaatsen ziet die je normaal nooit zou zien, met als hoogtepunt een soort binnentuin die helemaal omgebouwd is tot café. Nadat we een plekje hebben gevonden om wat te gaan eten, legt hij ons uit hoe het eigenlijk werkt in Griekenland. Volgens hem is uit eten gaan in Griekenland een dure grap, aangezien men meestal de hele menukaart besteld. Dit zien we ook om ons heen gebeuren: met grote groepen eet men onhandig van piepkleine, bomvolle tafeltjes. Tot ergernis van de ober zijn wij er echter nog niet uit wat we willen, in plaats van het hele menu kiezen we daarom maar wat Griekse classics, op aanraden van onze persoonlijke gids.

Na het eten slenteren we nog wat door de stad, voor we de cafés induiken zouden we nog een korte tour door Athene doen. Niets is echter minder waar. Uren lopen we nog door het nachtelijke Athene, om uiteindelijk te eindigen op de berg waar men, aldus de legende, jaren geleden ooit begonnen is met de directe democratie. Terwijl hier duizenden jaren terug mannen samen kwamen om over het lot van hun stad te beslissen, zat nu de jeugd hier te drinken en gitaar te spelen. Aan de voet van het Acropolis, met prachtig uitzicht over de stad.

Aan het einde van de nacht duiken we uitgeput ons bed in. Hoewel we ons voorgenomen hadden eens op tijd op te staan en wat actie te ondernemen, spenderen we de hele ochtend in dromenland. Erna slenteren we wat door de stad. Tegen de avond pikt Aggelos ons op met de auto en rijden we naar de zee voor een drankje. Hoewel de binnenstad van Athene alles heeft wat een metropool nodig heeft (stof, smog en Chinatown), is het aan de zee heerlijk toeven. Vanuit een luie zetel een beetje staren naar de plezierbootjes, er zal geen betere manier zijn om het jachtige leven van de hoofdstad te ontvluchten.

Alles is er luxe en chique, de crisis lijkt hier vooralsnog niet doorgedrongen. Voor een simpel drankje betaal je al gauw een eurootje of zes, zeven: geen verwaarloosbare bedragen dus. De crisis ís er echter wel, en de verbitterdheid is soms ook wel te merken. Voor de grap zei ik dat we maar geluk hadden dat we niet Duits waren, omdat iemand ons dan wellicht eens een goeie mep zou kunnen verkopen. Aggelos geeft me echter gelijk: Duitsers worden op het moment erger gehaat dan de Turken. Over het meeste zijn we het echter wel eens. Ze weten dondersgoed dat het lang verkeerd is gelopen en dat hervormingen en besparingen noodzakelijk zijn. De manier waarop deze echter worden afgewenteld naar de Griekse Henk's en Ingrid's alleen niet. Ik neem nog maar een slokje van mijn peperdure smoothie – de lokale economie dient immers gestimuleerd te worden.

'T is echter wel te merken. Plannen gemaakt voor de crisis worden ineens on hold gezet. De economie wordt compleet lamgelegd, overal loop je tegen half voltooide bouwwerken en renovaties aan, die ogenschijnlijk al maanden stil liggen. Later lopen we weer terug naar ons hostel in de ghetto van Athene. Het stratensysteem van Athene is echter compleet surrealistisch, dus de kaart wordt er weer bij gepakt. Vanaf de overkant worden we toegeroepen door een olijke verkoper. Girls! Welcome to Greece! What's the problem? In Greece, there are no problems! – ik denk dat dit, hoewel misschien toch niet helemaal waarheidsgetrouw, een goede instelling is voor de straatverkoper die zijn handel ineen ziet storten.