Na een dag langer in Roemenië te zijn geweest, waas het vandaag tijd voor Varna, Bulgarije. Ik ging met de bus, een reis die zo'n tien uur korter zou zijn dan met de trein. Iets wat volgens mij niet alleen komt door (het gebrek aan) de spoorwegen. Toen ik naar Constanta kwam vanuit Bucharest, ging de trein nergens sneller dan zeventig kilometer per uur. Een hemeltergende snelheid. Of juist langzaamheid. De chauffeur van de minibus naar Varna was vastbesloten dit anders aan te pakken: als een maniak scheurde hij bellend, etend en/of drinkend over Roemeense (en later Bulgaarse) landweggetjes. Niemand had natuurlijk gordels om, achteraf weet ik niet eens of die in het busje zaten.
Er werd geracet. Bij het zien van een politiewagen werd er hard op de rem getrapt (je mocht immers maar vijftig kilometer per uur) en zat ik zowat bij mijn Roemeense buurvrouw op schoot. Maar het was reuzegezellig. Diezelfde buurvrouw voerde me van alles te eten en te drinken (“You Want?!”) en er werd van alles in het Roemeens gebrabbeld. Volgens mij ook met betrekking tot onze chauffeur en zijn rijstijl.
Zoals te verwachten viel waren we binnen drie uur in Varna. De enige andere backpacker in het busje, een Fin, hobbelde achter me aan. “Heb jij enig idee waar je heen gaat?” “Ja, naar een hostel wat ik geboekt heb!”. Hij zocht een slaapplaats en ging mee. Samen op zoektocht (verdomd cyrillisch schrift), geld wisselen en klagen over de onduidelijkheid van alles. Met handen en voeten (uiteraard) vinden we uiteindelijk het hostel, wat zich op de vierde verdieping bevind. Perfect. Uitgeput kom ik boven aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten