saranda, laatste deel

Het was een tijdje stil rondom mijn bezigheden. Morgen is mijn laatste dag in Saranda. Hoewel ik de eerste twee à drie dagen mijn twijfels had of ik me zo lang zou kunnen vermaken in de Albaanse badplaats, is dit geheel omgeslagen. Tomi is niet naar Tirana gegaan, maar liet me wel meer zelf mijn werk doen. 's Ochtends sta ik op om eerst ontbijt te maken en wat schoon te maken, om vervolgens medebackpackers in te checken of het beste van Saranda te laten zien. Helemaal geen onplezierige bezigheden. Vanaf een uur of twaalf is de dag van mij.

Dus heb ik de tijd gehad om ook alle sightseeing te doen. Ik ben naar de eilanden van Ksamil geweest. Naar het 'Butrint National Park'. Vooral dat was top: helemaal vol met ruïnes uit zowel Romeinse en Griekse tijd. En omdat je nog steeds in Albanië bent: je bent vrij om er te doen wat je wil. Ik spotte een wildplasser in het nationaal park (gezien de staat van de WC niet geheel onbegrijpelijk), maar het mooiste was dat je overal gewoon lekker aan kon zitten. Je kon door de oude kerk lopen (of wat ervan over was), onder poorten door en over oude theaters. Ik heb me er zeer vermaakt.

Ook de gasten in het hostel werden leuker. Was er eerst alleen een vrij gesloten koppel, nu waren er wat Eenzame Reizigers, net als ik. Dus weer gelegenheid om dingen samen te ondernemen. Saranda heeft wellicht niet zo veel te bieden, maar dat is ook het charme. De enige agenten die ik zie, zijn agenten die koffie zitten te drinken op een terras. Dat symboliseert wel een beetje hoe mensen hier hun leventje leiden. Een beetje slenteren over de promenade, een beetje zwemmen, 's avonds een glas Albanese wijn die nog het meest naar gemaskeerde Raki smaakt, ik leef hier goed.

Maar morgenavond is het echt tijd om mijn biezen te pakken en weer richting hoofdstad te trekken, met als doel vooralsnog Shkodra, een stadje aan een meer, op de grens met Montenegro. De komende dagen ben ik vooral weer op reis. Misschien gebeuren er dan weer allerlei grappige zaken waarover ik kan schrijven. Want hier is mijn leven vrij saai, maar wel verrukkelijk. Zelfs in de zomer zijn alle toeristen tachtig procent Albanees. Buiten wat backpackers heeft de Westerse Wereld dit plaatsje nog niet ontdekt. Wat natuurlijk voor mij prachtig is, maar voor alle mensen die het hier zo arm hebben iets minder. Ook heb ik een lokale vriend gemaakt, dus buiten de backpackers om ga ik ook nog wel eens ijsjes eten met een jongen die hier een zomerbaantje heeft.

Ik loop nog een keer over de promenade, haal een yoghurtijsje en kijk vanaf een bankje naar Corfu. Het Griekse eiland. Ik heb nul zin om weg te gaan, maar wel al een uitnodiging om komende zomer voor drie maanden te komen. Saranda, I will be back!