Ik zit in de wachtkamer van de dokter. Als er één ding is waarvan ik hoopte dat ik het niet mee zou maken, was het Oost-Europese gezondheidszorg. Maar deze ochtend werd ik wakker met niet alleen de muggenbultjes (no jellyfisch after all) maar ook een ontzettend gezwollen hoofd én spierpijn. “Your face looks better!” probeert de hosteljongen beleefd. “No it doesn't, it's swollen.” antwoord ik. Of hij toevallig een dokter weet. Hij blijkt vlakbij, dus ik kleed me snel om en marcheer naar de dokter.
De Oost-Europese gezondheidszorg blijkt helemaal in orde. Een lege wachtkamer als ik binenkom. Even ben ik bang dat ze op strikte afspraken werken, niets blijkt minder waar. Ik kan gewoon doorlopen. Zelfs de dokter schrikt als ik binnenkom “wat heb je gedáán?!” roept ze uit. Ik leg de situatie uit, druk begint ze te schrijven aan een recept. 2 soorten pillen, en een zalf. En een injectie. Om te zorgen dat de zwelling iets minder wordt. Ik ben haar ontzettend dankbaar, en laat mezelf vrolijk platspuiten met een dubieuze substantie.
“This consult will cost one million Lei.” legt ze uit. Ik kijk verschrikt en begin te rekenen. Een lei is 25 cent... Dus één mijoen Lei is... ik kijk verward op. Ben benieuwd of dat nog op mijn rekening staat. “Do you understand? Wait! I will write it down. This much lei”. Ze geeft me een briefje waar '100' op staat. “Oh, one hundred!” roep ik blij uit. Ik denk dat dat inderdaad meer in mijn budget ligt. Ik ga pinnen, betaal, ga langs de apotheek (nieuwe medicijnen à 60 lei) en terug naar het hostel. Ik neem een pilletje, smeer mezelf in met zalf, eet een broodje en gooi mijn voeten omhoog. Voorlopig doe ik even niks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten